Þrjóskan góða

Maddaman frétti af ungum pilti sem er greindur á opinberum pappírum með þrjósku, maddaman vill meina að það hljóti að vera krónísk þrjóska. Nú er það ekki við hæfi að maddaman sé mikið að fetta fingur út í greiningar og syndrom hverskyns ( svona í ljósi þess að þessar greiningar veita maddömunni lifibrauð ) En maddaman heldur samt að það sé mikið af krónískt þrjósku fólki til, maddaman er allavega harðánægð með sitt þrjóskugen sem oft hefur komið sér vel í harðri lífsbaráttu maddömunnuar!
Dettur henni þá kannski fyrst til hugar þegar madömmubróðir drap niður fæti á Kastrupvelli forðum. Maddman mælti sér mót við bróður og beið spennt eftir að sjá ásjónu hans lýsa upp völlinn. Maddaman dokaði og dokaði og dokaði eins og maðurinn sagði forðum og sá hálfa íslensku þjóðina geisast út út vélinni en ekkert bólaði á bróður. Eftir klukkutíma var maddaman farin að ókyrrast og setti sig í samband við flugmálastjórn og hafði maðurinn í vélina farið. Maddaman bað þá flugvallarstarfsmenn um að athuga hvort að nokkuð væri verið að starfa við að leita innvortis í bróður sælum! Ekki voru starfsmenn tepptir við það en þessi elskulega kona spurði hvort að það gæti verið að hann væri að leita að pólítísku hæli, það var nefnilega einn strand í þeirri deild! Eftir að hafa þjarmað að flugvallastarfsmönnum dágóða stund var hann kallaður upp í hátalarakerfinu tvisvar. Ekkert gerðist. Það var að verða grámórautt sinnið í maddömunni og hugðist hún halda heim á leið. Kemur þá ekki bróðir fagnandi og bauð góðan daginn og spurði hvort maddaman væri löngu komin! Þá sat hann bara og skóflaði í sig nautasteik og öli og beið eftir að maddaman kæmi steðjandi upp í fríhöfnina að hitta hann. Jú hann hafði sossum heyrt að það væri verið að kalla á einhvern Stefánsson en honum og ferðafélaganum kom saman um að það gæti ekki verið að neinn vildi ná tali af honum í útlöndum! Maddaman gat ekki annað en glott í laumi og hann fékk syndaaflausn. Enda vanur því að millilenda bara á þessum velli!
Ekki meira á þessum drottins degi....