Af fjölærum urtum og elliærum mönnum!

Það er ekki þverfótað fyrir óheppilegum karlpening í lífi maddömunnar um þessar mundir. Ekki er nóg með að Pakistaninn sé í ofskvíðakasti í hvert skipti sem að maddaman nálgast búlluna og þurfi að láta hana koma með vasasálfræðina sína og góðu áruna heldur tókst henni að æsa blómasalann á horninu til dáða á sunnudaginn. Blómasalinn er rétt rúmlega meðal dvergur af Austur- Evrópskum ættum og á konu sem er gríðar rassíð og mikil skrukka og þegar hún er í búðinni er hann eins og mús undir fjalaketti og hvorki æmtir njé mjæmtir.
Hinsvegar þegar hún er heima stödd að hræra í pottunum notar hann tækifærið og reynir hraustlega við stelpurnar í hverfinu. Allt um allt var maddaman stödd þarna á sunnudaginn að kaupa fjölæra urt til að fara með uppfóstur í betri úthverfi borgarinnar.
Maddaman var að sjálfsögðu vellyktandi að vanda, nýkomin úr sunnudagsruslabaðinu og hafði notað baðolíu úr krukku 117 (myndi kona Sumarhúsabóndans nefna hana) og að sjálfsögðu með ilmvatn í stíl. Nema hvað að blómasalinn kom æðandi og gólaði hásri röddu að maddaman lyktaði afskaplega vel í dag og betur en blómin hans (enda tómir kaktusar og njólar eftir síðla sunnudags sýndist maddömunni) og hann krafðist þess að fá að vita nafn og uppruna þessa vellyktandi dollu, sjálfsagt til að gleðja skrukkuna. Maddaman tafsaði það í hann og þá kom nú hápunkturinn, blómasalinn tjáði maddömmunni að honum finndist þetta afskaplega kynþokkafull lykt!!! Maddaman varð algjörlega ofandottin við þessar upplýsingar.
Nú er það nú einu sinni þannig að maddaman er komin af fólki í marga ættliði, er henni nær að halda sem að bruðlar ekki með kynþokka sinn og hefur heldur ekki verið talið reiða hann í þverpokum hingað til. Þessum sömu langfeðgum hefði heldur aldrei dottið til hugar að koma beinum orðum að slíkum þokka þyrftu þeir að tjá sig um það heldur hefði verið farin Fjallabaksleið hin syðri (eða síðri!!) til að koma slíkum skilaboðum á framfæri helst íbland við veðurskeyti og aðrar tilkynningar! Þetta var því ný upplifun fyrir aumingja maddömuna.
En hvað um það, það er allavega ljóst að það er engir Aríar á biðilsbrókum þessar mundir heldur morubotnóttir lítt ákjósanlegir piltar.